Χαρούμενη Πρωτομαγιά!

Καλή σας μέρα και χαρούμενη Πρωτομαγιά!

Ήλθε κι ο Μάιος, ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης, ο μήνας των χρωμάτων, των αρωμάτων και των λουλουδιών. Όλη η φύση «μάγεμα κι όνειρο, σε ομορφιά και χάρη», γιατί βρίσκεται «στην πιο καλή και τη γλυκιά της ώρα» που λέει και ο ποιητής. Παντού χρώματα και μεθυστικά αρώματα.

Για χρώματα κι αρώματα θα σας μιλήσω κι εγώ και θα σας γνωρίσω δύο πανέμορφα εξωτικά φυτά με υπέροχα άνθη.

Το ένα ονομάζεται Frangipani, είναι ένα μικρό δέντρο του είδους Plumeria, ευρύτερα γνωστό ως Champa στη Ν. και Α. Ασία. Είναι ένα φυλλοβόλο δέντρο που δίνει άνθη λευκά ή ροζ ή κόκκινα με ένα υπέροχο μεθυστικό άρωμα. Κατάγεται από την Α. Ασία και την Α. Αφρική αλλά φύεται και στη Ν. Ασία, το Μεξικό, τη Ν. Αμερική, ακόμα και στην Πολυνησία.

Στα Αγγλικά ονομάζεται Δένδρο του Ναού (Temple Tree), επειδή φυτεύεται κοντά σε Ινδουιστικούς και Βουδιστικούς ναούς ή Egg Yolk Flower Tree, διότι τα λευκά λουλούδια έχουν στη βάση τους έντονο κίτρινο χρώμα.

Το άνθη του χρησιμοποιούνται για διακοσμητικούς ή θρησκευτικούς σκοπούς, προσφορές στους ναούς, όπως στη Σρι Λάνκα. Εκεί το γνώρισα κι εγώ, κοντά σε ένα Βουδιστικό ναό. Μαγεύτηκα από το μεθυστικό άρωμα των ανθισμένων γιρλαντών που στόλιζαν τα αγάλματα του Βούδα.

Το Frangipani συνδέεται επίσης με τη λαογραφία. Κατά την Ινδουιστική μυθολογία έχει τρία εξαιρετικά χαρίσματα: χρώμα, ομορφιά, και άρωμα. Και πράγματι τα άνθη του έχουν ένα πολύ ισχυρό άρωμα, πιο γλυκό και έντονο από της γαρδένιας.

Χρησιμοποιείται επίσης στην πρακτική ιατρική για την παρασκευή φαρμάκων ή δηλητηρίων, ανάλογα με την περίσταση, από τα φύλλα και τη φλοίδα του! Η παρουσία του στο χώρο και το άρωμά του βοηθάει το διαλογισμό.

Οι γυναίκες της Πολυνησίας στολίζουν με τα άνθη του τα μαλλιά τους. Το πού τα φορούν, έχει μεγάλη σημασία. Αν τα φορούν πάνω από το δεξί αυτί, αυτό σημαίνει ότι αναζητούν μια σχέση, ενώ αν τα φορούν πάνω από το αριστερό αυτί, είναι σε μία σχέση και δεν είναι διαθέσιμες!

Στην Α.Αφρική, to Frangipani αναφέρεται στα ερωτικά ποιήματα γραμμένα σε γλώσσα Σουαχίλι και ο χαρακτηρισμός αποδίδεται στην όμορφη αγαπημένη!

Στη Σαουδική Αραβία γνώρισα όλα τα είδη του φυτού:

Αυτό με τα πιο μεγάλα άσπρα μυρωδάτα άνθη,

Το άλλο με τα υπέροχα ροζ άνθη

και το πιο σπάνιο, με τα κόκκινα άνθη, που αναπτύσσονται σαν μεγάλα μπουκέτα στις κορυφές των κλαδιών.

Εδώ γνώρισα κι ένα άλλο μικρό δένδρο, ενδημικό της Αραβικής Χερσονήσου, το Adenium, ένα φυτό της οικογένειας Apocynaceae.

Πρώτη φορά το συναντήσαμε στο Εθνικό Πάρκο του Asir, όπου, αν και ζούσε μέσα σε πετρώδες έδαφος, εντούτοις ήταν ολάνθιστο!

Επιστρέφοντας στην πόλη το αναζητήσαμε στα φυτώρια, το βρήκαμε και το φέραμε στον κήπο μας. Στην αρχή το ποτίζαμε τακτικά και έκανε ελάχιστα άνθη. Φέτος, που δεν δέχεται πολύ νερό, μας αποζημίωσε! Έγινε υπέροχο!

Το φυτό αυτό έχει δύο μοναδικά χαρακτηριστικά:  ο κορμός δεν ξεχωρίζει από τα κλαδιά του και στη βάση του είναι αρκετά παχύς και μπορεί να αυξηθεί μέχρι και 45 εκατοστά σε διάμετρο!

Πολλές φορές, όσο αναπτύσσεται, στρίβεται και κάνει παράξενα «δεσίματα».

Στην Αφρική ο χυμός του Adenium, επειδή είναι τοξικός και βλάπτει την καρδιά, χρησιμοποιείται ως δηλητήριο. Οι ιθαγενείς αλείφουν τα βέλη τους  με τον γαλακτώδη χυμό του Adenium και σκοτώνουν μεγάλα θηράματα.

Μια ποικιλία αυτού του φυτού, το Adenium obesum, έχει μεταφερθεί στις εύκρατες περιοχές και καλλιεργείται ως φυτό εσωτερικού χώρου για τα υπέροχα ρόδινα άνθη του αλλά χρησιμοποιείται και για μπονσάι. Όλοι οι ξένοι το αγοράζουν για να το μεταφέρουν στις πατρίδες τους.΄
(Αν σας άρεσαν αυτά σε μια επόμενη ανάρτηση θα σας γνωρίσω και άλλα εξωτικά δένδρα).

Μαζί με τις ευχές για έναν ήρεμο, αισιόδοξο και χαρούμενο μήνα σας χαρίζω αυτό το όμορφο λουλούδι του ιβίσκου!