Ριζότο με Αγκινάρες και Κρόκο Κοζάνης

Ο Κρόκος Κοζάνης, ο «κόκκινος χρυσός» της ελληνικής γης, ανήκει στην καλύτερη ποιότητα Saffron παγκοσμίως και είναι ανώτερος από τον Περσικό και τον Ινδικό. Έχει μεγάλη χρωστική δύναμη, επιβεβαιωμένη από εργαστηριακές εκθέσεις, που είναι 66 βαθμούς υψηλότερα από το ελάχιστο διεθνές πρότυπο!  
Οι γνωστές παραδοσιακά αποδεκτές ιδιότητες του Κρόκου είναι πολλές, όπως η αντισηπτική της στοματικής κοιλότητας, η αντισπασμωδική και η χωνευτική και επικυρώθηκαν πλέον πειραματικά.
Ωστόσο προέκυψαν και νέα στοιχεία. Είναι πλέον γνωστό ότι τα στίγματα του κρόκου διαθέτουν ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες και προστατεύουν τον οργανισμό μας ενάντια στις ελεύθερες ρίζες. Πρόσφατες μελέτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι βελτιώνουν τη μνήμη, καθώς και την κυκλοφορία του αίματος.
Στη μαγειρική χρησιμοποιήθηκε κατά τη Βυζαντινή εποχή και απέκτησε τη φήμη ενός πολύτιμου, ευγενούς αρτύματος που χάριζε μοναδικό άρωμα, χρώμα και γεύση σε πλήθος εδεσμάτων, όπως ψαρόσουπες, σάλτσες, ζυμαρικά, αρτοσκευάσματα και γλυκίσματα.

Τα Υλικά

5 τρυφερές, φρέσκιες ή κατεψυγμένες αγκινάρες, καθαρισμένες, μόνο οι καρδιές

Ο χυμός ½ λεμονιού
750ml ζωμός λαχανικών ή κοτόπουλου, ζεστός
4 κουταλιές ελαιόλαδο
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα
2 σκελίδες σκόρδο, κομμένες στη μέση
1 φλιτζάνι/225γρ. ρύζι Αρμπόριο
1 φακελάκι σκόνη Κρόκος Κοζάνης ( 0,25γρ.)
⅓  κουταλάκι Turmeric (κουρκουμάς) 
⅓ φλιτζανιού τριμμένη Παρμεζάνα (προαιρετικά)
2 κουταλιές ψιλοκομμένος μαϊντανός
Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Οδηγίες

Κόβουμε τις καθαρισμένες αγκινάρες σε λεπτές φέτες και τις βάζουμε μέσα σε ένα μπολ με νερό και το χυμό λεμονιού.

Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε τις 4 κουταλιές ελαιόλαδο πάνω σε μέτρια φωτιά και ξανθαίνουμε το σκόρδο. Μετά το αφαιρούμε και προσθέτουμε τα ψιλοκομμένοακρεμμύδια.

  

Όταν αυτά γυαλίσουν και μοσχομυρίσουν, προσθέτουμε τις φετούλες αγκινάρας, ανακατεύουμε και τις αφήνουμε να πάρουν κι αυτές λίγο χρώμα.

Εν συνεχεία, προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε καλά να λαδωθούν όλοι οι κόκκοι του.

Ρίχνουμε το ζεστό ζωμό σιγά-σιγά με μια μεγάλη κουτάλα της σούπας και ανακατεύουμε, περιμένοντας το ρύζι να απορροφήσει το υγρό. Συνεχίζουμε να ρίχνουμε ζωμό, μέχρις ότου το ρύζι να γίνει αλ ντέντε.






Μέσα στην τελευταία κουταλιά ζωμού διαλύουμε τον Κρόκο και το προσθέτουμε στο ρύζι μαζί με τον κουρκουμά.

Ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι, την τριμμένη Παρμεζάνα, ανακατεύουμε και κατεβάζουμε από τη φωτιά.

( Το ριζότο μας πρέπει να είναι ζουμερό, διότι το ρύζι θα συνεχίσει να βράζει για λίγο και αφού το έχουμε κατεβάσει από τη φωτιά. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο ζεστό νερό).

Σερβίρουμε το ριζότο ζεστό με λίγο ωμό λάδι και ψιλοκομμένο μαϊντανό.

(Η ιδέα της συνταγής είναι από το ένθετο στη συσκευασία Κρόκου Κοζάνης με κάποιες αλλαγές).

Έτσι για την Ιστορία!

Η έναρξη της καλλιέργειας του κρόκου τοποθετείται χρονικά, πριν περισσότερα από 3.000 χρόνια.

Στη Μινωική Κρήτη το πανέμορφο άνθος του κρόκου αποτελούσε σύμβολο της Μεγάλης Θεάς της Φύσης και η συλλογή του γινόταν με τελετουργικό τρόπο.
Ξακουστή είναι μία τοιχογραφία από το Ακρωτήρι της Σαντορίνης που χρονολογείται στη 2η χιλιετία π.Χ., στην οποία απεικονίζονται πολύχρωμα ντυμένες νεαρές να γεμίζουν τα καλάθια τους με άνθη Κρόκου.

Η κύρια χρήση του Κρόκου στην αρχαιότητα ήταν στην Ιατρική και ο Ιπποκράτης το συνιστούσε τόσο για την αντιμετώπιση παλαιών και πρόσφατων τραυμάτων, όσο και άλλων νοσημάτων.