Τα Baobab που γνώρισα

Λιγο πριν, λίγο μετά την Πρωτοχρονιά, ξυπνούν ξεχασμένες εικόνες από το παρελθόν. Ζωντανεύουν χρώματα, αρώματα, ήχοι και ακούσματα, ακόμα και φωνές που μας κάνουν να χαμογελάμε!

Τις περισσότερες φορές δεν το επιδιώκουμε.

Κι εγώ είχα πολύ καιρό να ξαναθυμηθώ τη Τζέντα και τις μέρες που ζήσαμε εκεί! Η αφορμή δόθηκε από κάποιες πληροφορίες που βρήκα στο διαδίκτυο για τα Baobab. Τώρα τι σχέση έχουν αυτά τα δένδρα με τη Jeddah, θα το καταλάβετε εν συνεχεία!

 (Τα υπέροχα άνθη του Baobab του κήπου μας)

Η Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας είναι μία μεγάλη και σύγχρονη πόλη, το σημαντικότερο λιμάνι της Ερυθράς Θάλασσας.

Η πόλη έχει τα νώτα της στην έρημο και εκτείνεται κατά μήκος της ακτής της Ερυθράς.

Αν και ή έρημος την αγκαλιάζει από τρία σημεία του ορίζοντα, εν τούτοις είναι καταπράσινη, με πάρκα και πολλές δενδροστοιχίες κατά μήκος των κεντρικών δρόμων της.

Τα δένδρα αυτά αντέχουν στις ιδιαίτερες καιρικές συνθήκες της περιοχής και έχουν εισαχθεί από την Ασία ή την Αφρική. Τα περισσότερα, εκτός των φοινικοειδών, δεν είναι καρποφόρα. Φυτεύονται παντού, ειδικά μέσα στους οικισμούς που αλλάζουν το μικροκλίμα.

Μέσα στον οικισμό μας υπήρχαν πολλά Fragipani της Ασίας, άσπρα ή ροζ.

Πανέμορφες Αραβικές και Ασιατικές ακακίες με υπέροχα κόκκινα ή μωβ άνθη.

Λευκές ακακίες από τις Φιλιππίνες που με τα φύλλα τους φτιάχνουν νοστιμότατες σούπες και τους καρπούς τους, που μοιάζουν με τεράστιες μπάμιες, οι Ινδοί βάζουν μέσα στο κάρυ τους.

Όταν πρωτοπήγαμε στη Τζέντα μέναμε σε ένα διαμέρισμα μέσα σε οικισμό. Εκεί που τελείωνε η αυλή υπήρχε ένα δένδρο, μάλλον αδιάφορο, που πρώτη φορά το έβλεπα. Έμοιαζε λίγο ταλαιπωρημένο και ήταν κάπως έτσι.

(Από το διαδίκτυο)

Όταν η θερμοκρασία έγινε σχεδόν ανοιξιάτικη, άρχισε να ζωντανεύει. Έβγαλε κάτι κρεμαστά μπουμπούκια που το επόμενο απόγευμα έγιναν άνθη, μα τι άνθη!

(Από το διαδίκτυο)

Μεγάλα, παράξενα, με βελούδο εκρού χρώμα και ένα άρωμα που γινόταν εντονότερο, όσο ερχόταν η νύχτα. Πολλά νυχτόβια έντομα άρχισαν να το επισκέπτονται!

(Από το διαδίκτυο)

Το άλλο πρωί το άνθος, τι κρίμα, το πρώτο άνθος είχε αρχίσει να μαραίνεται! Ακολούθησαν πολλά άλλα που είχαν την ίδια τύχη με το πρώτο.

Παρατήρησα ότι, όταν έπεφταν τα πέταλα του άνθους, έμενε πάνω στο δένδρο ο κάλυκας με τα σέπαλα που με τον καιρό γινόταν ένα καφέ, βελούδινο καφέ μικρό ανθάκι. Δεν είχα ξαναδεί τόσο όμορφο αποξηραμένο άνθος!

Τότε άρχισα να συλλέγω όλα αυτά τα αποξηραμένα απομεινάρια του εκπληκτικού άνθους του άγνωστου αυτού δένδρου, καθώς και τα μπουμπούκια που είχαν ξεραθεί, χωρίς ν’ ανοίξουν.

Φύγαμε από τη Τζέντα αλλά τα άνθη του δένδρου αυτού ακόμα δεν έχουν πάθει τίποτα!

Να λοιπόν πώς το ξαναθυμήθηκα αυτό το δένδρο! 

Πριν λίγο καιρό, εντελώς τυχαία, έμαθα ότι ήταν ένα από τα εννέα είδη δένδρων του γένους Adansonia που ονομάζονται Baobab! Κι εγώ που νόμιζα ότι αυτά τα δένδρα ζουν μόνο στη Μαδαγασκάρη!

Η γενική τους ονομασία τιμά το Γάλλο φυσιοδίφη και ερευνητή Michel Adanson, που πρώτος τα περιέγραψε.

Αυτό το Baobab που γνώρισα δεν είχε καλή τύχη!

Ένα πρωινό το έκοψαν, παρά τις προσπάθειές μας να το σώσουμε, για να μην καταστρέψουν οι ρίζες του ένα μικρό σταθμό διανομής ηλεκτρικού ρεύματος.

Μου αρέσει όμως να σκέπτομαι ότι προσπαθήσαμε να σώσουμε ένα Baobab, αν και τότε δεν γνωρίζαμε το όνομά του!