Λίγες φωτογραφίες, σκέψεις και σχόλια, έτσι για την ιστορία . . .
Πρωί 28ης Οκτωβρίου 1940
Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους."
Οι εφημερίδες
Όταν οι Έλληνες έλεγαν το ΟΧΙ στους Ιταλούς η Ευρώπη
βρισκόταν ήδη στα χέρια των Γερμανών
Ο Έλληνας στρατιώτης, εξώφυλλο του περιοδικού LIFE.
(Δεκέμβριος 1940) Η αναγνώριση της αξίας και της προσφοράς.
Όμως κάθε πόλεμος πληγώνει την Ανθρωπότητα ανεπανόρθωτα:
-Πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι χάθηκαν στις πολεμικές επιχειρήσεις, τις εκτελέσεις, την πείνα και τις αρρώστιες.
-Πάνω από 880.000 χιλιάδες άμαχοι, κατεγράφησαν ως θύματα πολέμου.
-Δεκάδες χωριά και κωμοπόλεις καταστράφηκαν από πυρκαγιές
-Ο δασικός και φυσικός πλούτος της Ευρώπης αφανίσθηκε
-Στην Ελλάδα 1.000.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι.
-Ο δασικός και φυσικός πλούτος της Ευρώπης αφανίσθηκε
-Στην Ελλάδα 1.000.000 άνθρωποι έμειναν άστεγοι.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 δεν είναι μόνο μια επέτειος που μας κάνει υπερήφανους.
Θυμόμαστε και τιμούσε όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας μας.
Όμως δεν ξεχνάμε κι εκείνους που πλήρωσαν βαρύ το τίμημα της δικής μας ελευθερίας και γύρισαν στα σπίτια τους χωρίς χέρια ή πόδια. Αλλά και εκείνους που δεν είδαν τους ανθρώπους τους να επιστρέφουν και δεν μπόρεσαν να τους αποχαιρετήσουν. Όλους όσους μέχρι το τέλος της ζωής τους τους σημάδευσε η απώλεια αγαπημένων ανθρώπων.
Όμως δεν ξεχνάμε κι εκείνους που πλήρωσαν βαρύ το τίμημα της δικής μας ελευθερίας και γύρισαν στα σπίτια τους χωρίς χέρια ή πόδια. Αλλά και εκείνους που δεν είδαν τους ανθρώπους τους να επιστρέφουν και δεν μπόρεσαν να τους αποχαιρετήσουν. Όλους όσους μέχρι το τέλος της ζωής τους τους σημάδευσε η απώλεια αγαπημένων ανθρώπων.
Κι ας μην ξεχνάμε ότι η θύμηση μας προφυλάσσει από σφάλματα και ο σεβασμός μας βελτιώνει ως ανθρώπους.
(Για τη γιαγιά την Όλγα, που έφυγε πρόσφατα. Έχασε τον άνδρα της στον πόλεμο της Αλβανίας, έμεινε χήρα στα είκοσί της χρόνια και μεγάλωσε με μεγάλη φτώχια αλλά με αξιοπρέπεια τα δυό της παιδιά).
Η ιστορική μνήμη Ελένη μου, πόσο δίκιο έχεις, χαράσσει τήν πορεία μας στο μέλλον, παραφράζοντας τον Churchill. Τη σημερινή μέρα πρέπει να τιμούμε εκείνους τους μικρούς - ασήμαντους θα τους χαρακτηρίζαμε σήμερα - ανθρώπους, που όχι απλώς στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, το ξεπέρασαν και έγιναν γίγαντες οι ίδιοι κάνοντας τις επόμενες γενιές να υποκλίνονται. Πρέπει να θυμόμαστε όμως και τους άλλους, γιατί υπήρξαν και οι άλλοι που αμαύρωσαν το όνομα του Έλληνα και η Ιστορία τους καταδίκασε στη λήθη, ως παραδείγματα προς αποφυγή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι έτσι πιο επίκαιρο. Ο τόπος αυτός δεν μας ανήκει, τον παραλάβαμε από τους ανθρώπους αυτούς που περιγράφεις, από τους στρατιώτες που πολέμησαν στο μέτωπο, από τον φύλακα της Ακρόπολης που τυλιχθηκε στην ελληνική σημαία κατά την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς και ρίχτηκε από τον Ιερό Βράχο στο κενό, από τους αρχαιολόγους που διέσωσαν τα πολιτιστικά μας κειμήλια, από τους τόσους ανώνυμους Έλληνες που υπέμειναν τις κακουχίες, ανασκουμπώθηκαν και δουλεψαν και έφτιαξαν, ναιέφτιαξαν την Ελλάδα (κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι η γενιά του 40 έκανε μια τρύπα στο νερό). Παραλάβαμε από αυτούς τον τόπο για να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας. Αν δεν είμαστε ικανοί να τον κάνουμε καλύτερο, ας τον αφήσουμε τουλάχιστον αλώβητο για την επόμενη γενιά.
Συγγνώμη για τη φλυαρία! Χρόνια Πολλά!
Λιτή, συγκινητική, ανθρώπινη αναφορά στη μοναδική σελίδα της ιστορίας μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπυκνωμένα νοήματα με πληροφορίες άγνωστες.
Η συμπερασματική πρόταση του επιλόγου από τις σοφότερες που έχω διαβάσει ή ακούσει από επισήμους και δασκάλους όλα αυτά τα χρόνια.
Για τη γιαγιά την Όλγα και όλους τους υπόλοιπους εκείνης της εποχής...
Φιλώ σε!
Ζ.
Καλησπέρα Σοφία μου. Καθόλου φλυαρία δεν είναι όσα λες αλλά αλήθειες. Όμως για μια μέρα τόσο γεμάτη, όπως η σημερινή, μπορούμε πάρα πολλά να πούμε. Δεν ήθελα να πω περισσότερα, αν και είχα πολλά στο μυαλό μου, έγραψα λίγα, όπως λέω για την ιστορία, για σκέψη, προβληματισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εσύ πρόσθεσες πολύ ωραία πράγματα. Σε ευχαριστώ πολύ.
Όλες οι σελίδες της Ιστορίας μας είναι βαθιά ανθρώπινες, άλλαες γνωστές κι άλλες άγνωστες. Κι εμένα με συγκινούν πολύ, όσα δεν γράφονται στα επίσημα βιβλία της Ιστορίας αλλά χαρακτηρίζουν την ημέρα κσι της δίνουν περιεχόμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Ζαμπία μου, για να ευγενικά σου λόγια, με συγκινούν.
Σε φιλώ.
Χρόνια πολλά Ελενάκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς τον πόλεμο δεν τον γνωρίσαμε, ακούσαμε όμως από τους παπούδες και τους πατεράδες μας και νοιώσαμε ένα μέρος της φρίκης.
Νοιώσαμε όμως και το μέγεθος του αγώνα αυτών των ανθρώπων!
Για ολους αυτούς που αγωνίστηκαν, ας είναι μέρα μνήμης η σημερινή μέρα!
Καλησπέρα, Ελενάκι. Ευτυχώς που δε ζήσαμε τον πόλεμο, γιατί δεν υπάρχει χειρότερο κακό από αυτόν. Οι πληγές του δύσκολα επουλώνονται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς σήμερα δίνουμε τον αγώνα μας στην καθημερινότητα, που είναι σκληρή και επιτακτική.
Χρέος μας να τιμούμε όλους τους αγώνες που δόθηκαν για τη χώρα μας.
Να είμαστε καλά και του χρόνου.
Είναι τόσα τα στοιχεία που έχουν εξαιρετικά σημαντική αξία σε τούτες τις σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας, που όσο περισσότερο διαβάζω τόσο περισσότερο "οργίζομαι" με τα όσα επίσης "ιστορικά" συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δε οικονομικό γίγνεσθαι των 10-15 ετών, πριν το ιστορικό ΟΧΙ είναι ακριβώς ίδιο με το σημερινό, που πραγματικά νοιώθω, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά αυτήν την φορά είναι σαν να "γελά" σε βάρος μας!
Να γελά και να μας περιγελά,τους Νεοέλληνες που σχεδόν έχουμε λησμονήσει και ξεχάσει την ιστορία και πέσαμε στην ευημερία και την "αδιαφορία" με τα μπούνια!
Μακάρι ο ρους της ΙΣΤΟΡΙΑΣ όλων των αιώνων να μας "δικαιώσει" κάποια στιγμή.
Με αγάπη και πολλούς χαιρετισμούς για την όμορφη ανάρτηση που έκανες Ελένη μου.
Καλησπέρα Ελένη μου, έγραψα ένα μάλλον μακρύ σχόλιο και όπως φαίνεται το έχασα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμωρία μου, γιατί μάλλον είπα πολλά.
Όμως εκείνο που κρατώ και θέλω απλώς να σας επισημάνω είναι ότι όσο διαβάζετε ιστορία, τόσο θα δείτε πως οι συνθήκες πριν το μεγάλο εκείνο ΟΧΙ του Μεταξά, αλλά και του Ελληνικού Λαού ο οποίος στην ουσία το είπε με τις πράξεις και τον αγώνα του για ενάμιση περίπου χρόνο πριν εισβάλλουν οι Γερμανοί πια, ήσαν ακριβώς οι ίδιες με αυτές που βιώνουμε σήμερα ως λαός. Και μιλάω για το "οικονομικό" και "επεκτατικό" καθεστώς που προσπαθούσαν να μας επιβάλλουν οι σύμμαχοι και φίλοι και τους εχθρούς μας γύρω από τα σύνορά μας.
Για να δούμε λοιπόν πια θα είναι η εξέλιξη της Ιστορίας τα επόμενα χρόνια;!
Γιατί είμαστε πια μέσα στην Ιστορία που θα διηγούνται οι επόμενες γενιές Ελλήνων...και θα βγάζουν πορίσματα και συμπεράσματα.
Καλό σας βράδυ.
To μόνο που θα πω για εκείνη την ημέρα είναι ότι προβληματίστηκα πολύ για το εαν έπρεπε να γίνει η παρέλαση ή όχι. Ακόμη δεν ξέρω, από την μια η δίκαιολογημένη οργή μας για αυτή την πολιτική κατάσταση από την άλλη όμως που είναι ο φόρος τιμής προς όλους αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν πολύ σκληρά για να έχουμε αυτό που άφησαν σε εμάς σήμερα. Τελικά η μέρα πέρασε έτσι, χωρίς καμία αναφορά σε εκείνους και παραμείναμε εμείς μόνοι να διαπληκτιζόμαστε πάνω από τους τάφους τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, Θεανώ μου. Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου και τον προβληματισμό, γιατί με βρίσκει σύμφωνη. Άλλο τιμή σε κάποιους που το αξίζουν και άλλο διεκδίκηση. Χάσαμε το μέτρο και κάθε κίνηση γίνεται για εντυπωσιασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίναμε πάλι ρεζίλι και ακούσαμε σχόλια αναπίτρεπτα από τα ξένα κανάλια, που εγώ, θέλοντας και μη, τα ακούω εδώ που ζω.
Νομίζω ότι βαρβαρίζουμε και αυτό με πληγώνει.