Μια νέα πρόσκληση!

Σήμερα δεν θα σας δώσω συνταγή ούτε θα σας διηγηθώ ταξιδιωτικές εντυπώσεις!

Πριν λίγες μέρες, κατά τη διάρκεια των διακοπών μας εκτός Αθηνών, πήρα μία πολύ ενδιαφέρουσα πρόσκληση από δύο αγαπημένες, σχετικά παλιές  φίλες, την Ερμιόνη και την Αγγελική Ν. και χθες από τη νέα φίλη Villy να δημοσιεύσω μερικές φωτογραφίες με θέμα «τι βλέπω από το παράθυρο ή την πόρτα του σπιτιού μου»!

Ευχαριστώ και τις τρεις πάρα πολύ, γιατί μου δίνουν μια ευκαιρία να ασχοληθώ με ένα πολύ αγαπημένο μου χόμπι, τη φωτογραφία.
Έχω όμως ένα θέμα: σε ποιο παράθυρο να αναφερθώ; Δεν είμαι στο σπίτι μου στην Αθήνα αλλά στην ιδιαίτερή μου πατρίδα, την Αταλάντη της Λοκρίδας (Φθιώτιδα). Το είδα, λοιπόν, σαν μια ευκαιρία να σας τη γνωρίσω.
Η Αταλάντη είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Λοκρίδος.  

Ανατολή στην Ατάλαντη από το μπαλκόνι μου. Στο βάθος φαίνεται ο Ευβοϊκός, νησί Αταλάντη και πίσω τα βουνά της κεντρικής Εύβοιας

Στην αρχαιότητα πρωτεύουσα ήταν η πόλη Οπούς (Ησίοδος, Πλούταρχος) που πήρε το όνομα της από τον Οπούντα, το γιο του Λοκρού και δισέγγονου του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, του ζευγαριού που σώθηκε από τον Κατακλυσμό! Οι Λοκροί έχουν καταγωγή με πολλές περγαμηνές!

Γνωστοί ήρωες των Οπουντίων Λοκρών ήταν ο Αίας ο Λοκρός, γιος του Οϊλέως και ο καλύτερος φίλος του Αχιλλέα, ο Πάτροκλος, ο γιος του Μενοίτιου.

Το απόγευμα τα χρώματα αλλάζουν και όλα φαίνονται πιο καθαρά: η πόλη, ο ελαιώνας, το νησί, ο Θεολόγος (δεξιά) και η Εύβοια.

Αν όμως στρέψω το βλέμμα μου λίγο δεξιά προβάλλει στο βουνό Ρόδα (τα) που είναι συνέχεια του Χλωμού όρους. Στους πρόποδές του βρήκαν ασφάλεια οι παλιοί κάτοικοι και οι πρόσφυγες των αρχών του 20^ου αιώνα από τη Μακεδονία, την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία.

Στην κορυφή του πευκόφυτου λόφου σώζονται ερείπια οχύρωσης των Καταλανών που του έδωσαν και το όνομα Παλαιόπυργος. Η δενδροφύτευση του βουνού έγινε με προσωπική εργασία των νέων της πόλης, πριν το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Τη σημερινή Αταλάντη αποτέλεσαν τρεις οικισμοί: η παλιά Αταλάντη (το Ταλάντιον των Βυζαντινών χρόνων), η προσφυγική συνοικία της άνω Πέλλης ή Μακεδονία και ο Συνοικισμός των Μικρασιατών Προσφύγων. Σήμερα όλα έχουν ενωθεί και η πόλη είναι μία αλλά με μήκος περίπου τριών χιλιομέτρων. Η δική μου περιοχή είναι η Μακεδονία, περιοχή με πολύ καλή ρυμοτομία.

Οι Μακεδόνες πρόσφυγες είχαν ιδρύσει και έναν παραλιακό οικισμό την Κάτω Πέλλα, ο οποίος καταστράφηκε από το μεγάλο σεισμό του 1896. Στη θέση του σήμερα υπάρχει το επίνειο της πόλης, η Σκάλα με μια υπέροχη παραλία.

Η Πανσέληνος του Ιουλίου από τη Σκάλα Αταλάντης.

Σας χαιρετώ για λίγες μέρες στέλνοντας την αγάπη μου και πολλές ευχές σε όλη τη μπογκοπαρέα για ένα όμορφο και ξεκούραστο καλοκαίρι!

Σας χαρίζω κι αυτό το μυρωδάτο τριαντάφυλλο από τις παλιές εκατόφυλλες τριανταφυλλιές της μητέρας μου που με συγκίνησε.

Καλές διακοπές!