Καλοκαιρινές διαδρομές

«Ήτανε που λες κατακαλόκαιρο

κι ο δρόμος σ’ ένα διάφανο ουρανό . . .»

Δεύτερο μέρος των διακοπών μας στην Ελλάδα και είπαμε να πάρουμε «τα όρη τα άγρια βουνά» μέχρι να φτάσουμε στην Ηλεία! Κι όντως η διαδρομή μας αντάμειψε, ήταν φανταστική!

Ξεκινήσαμε αρκετά πρωί για να κερδίσουμε τη μέρα και να μην έχουμε πολλή ζέστη. Ο δρόμος καινούργιος, κίνηση κανονική και φύση υπέροχη. Συναντήσαμε βουνά με ξεχασμένα κάστρα – λυπήθηκα που δεν μπόρεσα να φωτογραφίσω τον Ακροκόρινθο - και βουνά που μοιάζουν σαν κάστρα!

Σε πολλά σημεία συναντήσαμε τη φύση πληγωμένη που προσπαθούσε να σβήσει τα σημάδια από παλιές πυρκαγιές.

Ο δρόμος περνούσε αρκετά έξω από την Τρίπολη και τη Μεγαλόπολη, μέσα σ΄ ένα ξερό τοπίο με πολλές χαρουπιές.

Σε λίγο οι ελιές και οι παλιές σιδηροδρομικές γέφυρες ημέρευσαν τη φύση, σημάδι ότι πλησιάζαμε στη Μεσσηνία.

Αφήνουμε το νέο δρόμο, παίρνουμε τον παλιό αλλά συντηρημένο με δυτική κατεύθυνση. Η βλάστηση γίνεται έντονη και η διαδρομή ευχάριστη.

Μόνο που δεν φωνάξαμε «θάλαττα, θάλαττα» σαν τους Μυρίους του Ξενοφώνα, όταν είδαμε από μακριά να προβάλουν οι αμμουδιές της και σταματήσαμε στην παραλία της Ζαχάρως για καφεδάκι και ξεμούδιασμα.

Οι παραλία ήταν οργανωμένη αλλά η θάλασσα είχε κύμα. Λίγοι κολυμβητές απομακρύνονταν. Περπατώντας στην αμμουδιά είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη! Τα κρινάκια της άμμου ( Pancratium maritimum) μας καλωσόρισαν! Είναι αυτοφυή στις παραλίες της Μεσογείου κι εμείς οι παραθεριστές πρέπει να προσέχουμε, γιατί αποτελούμε πρόβλημα για την επιβίωσή τους. Τα άσπρα άνθη τους δεν διαρκούν πολύ αλλά το διακριτικό τους άρωμα μένει αξέχαστο.

Είναι τα κρινάκια που είχαν εντυπωσιάσει τους αρχαίους Έλληνες καλλιτέχνες και τα βλέπουμε σήμερα ζωγραφισμένα στις τοιχογραφίες της Κνωσού και της Θήρας!
Σε λίγο, «δρόμο πήραμε, δρόμο αφήσαμε», όπως στα παραμύθια, περάσαμε έξω από τα Λουτρά του Καϊάφα με τις κουκουναριές, μια υπέροχη τοποθεσία της Ηλείας, και μετά φτάσαμε στον προορισμό μας, λίγο κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι.

Έτσι άρχισαν οι διακοπές μας με μπάνια στην υπέροχη παραλία της Σκαφιδιάς που τις πρώτες μέρες ήταν ήσυχη αλλά τις επόμενες έγινε κάτι σαν τη Βουλιαγμένη!

Γι’ αυτό κι εμείς αποσυρθήκαμε στα κοντινά βραχάκια όπου κάποιοι είχαν αναρτήσει πειρατική σημαία. Ήταν τέλεια, πολύ μας άρεσε !

Μετά το μπάνιο ακολουθούσε η καθιερωμένη «σπονδή» σ’ όλους τους καλοκαιρινούς θεούς και τους ανέμους με φόντο το Ιόνιο και τη συντροφιά των ευτυχισμένων τζιτζικιών!

 «Όμως αυτή η στιγμή μας

έγινε αστέρι και λάμπει για πάντα εκεί,

είναι το φως της ψυχής μας

και πλημμυρίζει με μια μουσική».

Οι διακοπές μας στην Ελλάδα τελείωσαν! Έχουμε ήδη επιστρέψει στη βάση μας, γεμάτοι αλλά προβληματισμένοι! Του χρόνου πάλι, να είμαστε όλοι καλά!

Εύχομαι φωτεινές και χαρούμενες διακοπές σ’ εσάς που τις προγραμματίζετε τον Αύγουστο. Κι ο Αύγουστος είναι ένας λατρεμένος μήνας!

 (Οι στίχοι είναι της Ε. Ζιώγα και του Α. Δαβαράκη, μελοποιημένοι με ευαισθησία από την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τραγουδισμένοι ιδανικά από την Έλλη Πασπαλά και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Ακούστε τα τραγούδια εδώ κι εδώ).