Η Λιουμπλιάνα ( η πολυαγαπημένη στα Σλοβενικά) είναι η όμορφη πρωτεύουσα της Σλοβενίας, σχισμένη στις όχθες του ποταμού Λιουμπλιάνιτσκα (Ljubljanica) γι' αυτό και η πόλη έχει πολλές περίτεχνες γέφυρες.
Μια από αυτές είναι η γνωστή «Γέφυρα των δράκων» που στολίζεται στην είσοδο και στην έξοδό της από δράκους που είναι και το σύμβολο της πόλης.
Το δράκο αυτόν, λέει η τοπική παράδοση, τον σκότωσε ο Αργοναύτης Ιάσωνας που βρέθηκε στην περιοχή κατά την επιστροφή του από την Κολχίδα, ακολουθώντας τα ποτάμια Δούναβη, Σάβα, Λιουμπλιάνιτσκα. Μένοντας εκεί για κάποιο διάστημα έχτισε την Λιουμπλιάνα, ίσως επειδή είχε μετανιώσει που πρόδωσε την αγάπη της Μήδειας!
Το κέντρο της πόλης υπάρχει η λευκή «τριπλή γέφυρα» που σχηματίζει ένα είδος πλατείας και οδηγεί από τη νέα στην παλιά πόλη.
Εδώ προσοχή: η μεσαία λέγεται «γέφυρα των χωρισμένων» - είναι χρονολογικά και η πιο παλιά - και καλού κακού, αν βρεθείτε εκεί, να την αποφύγετε και να χρησιμοποιήσετε μια από τις άλλες δύο!
Μα η πιο ενδιαφέρουσα γέφυρα είναι εκείνη που πάνω στα συρματόσχοινά της βλέπεις πολλές κλειδαριές και συναντάς αγκαλιασμένα ζευγάρια που στέκονται εκεί ώρες, εκτός τόπου και χρόνου! Μου είπαν ότι οι ερωτευμένοι πάνω σ' αυτή τη γέφυρα δίνουν όρκους αιώνιας αγάπης και μετά «κλειδώνουν» μαζί την αγάπη τους, πετώντας το κλειδί στο ποτάμι! Μη με ρωτήσετε αν αντέχουν στο χρόνο οι «κλειδωμένες» αγάπες. Ποιος ξέρει; Όλα μπορούν να συμβούν σ’ αυτή τη ζωή. Εσείς τι πιστεύετε;
Μια από αυτές είναι η γνωστή «Γέφυρα των δράκων» που στολίζεται στην είσοδο και στην έξοδό της από δράκους που είναι και το σύμβολο της πόλης.
Το δράκο αυτόν, λέει η τοπική παράδοση, τον σκότωσε ο Αργοναύτης Ιάσωνας που βρέθηκε στην περιοχή κατά την επιστροφή του από την Κολχίδα, ακολουθώντας τα ποτάμια Δούναβη, Σάβα, Λιουμπλιάνιτσκα. Μένοντας εκεί για κάποιο διάστημα έχτισε την Λιουμπλιάνα, ίσως επειδή είχε μετανιώσει που πρόδωσε την αγάπη της Μήδειας!
Το κέντρο της πόλης υπάρχει η λευκή «τριπλή γέφυρα» που σχηματίζει ένα είδος πλατείας και οδηγεί από τη νέα στην παλιά πόλη.
Εδώ προσοχή: η μεσαία λέγεται «γέφυρα των χωρισμένων» - είναι χρονολογικά και η πιο παλιά - και καλού κακού, αν βρεθείτε εκεί, να την αποφύγετε και να χρησιμοποιήσετε μια από τις άλλες δύο!
Μα η πιο ενδιαφέρουσα γέφυρα είναι εκείνη που πάνω στα συρματόσχοινά της βλέπεις πολλές κλειδαριές και συναντάς αγκαλιασμένα ζευγάρια που στέκονται εκεί ώρες, εκτός τόπου και χρόνου! Μου είπαν ότι οι ερωτευμένοι πάνω σ' αυτή τη γέφυρα δίνουν όρκους αιώνιας αγάπης και μετά «κλειδώνουν» μαζί την αγάπη τους, πετώντας το κλειδί στο ποτάμι! Μη με ρωτήσετε αν αντέχουν στο χρόνο οι «κλειδωμένες» αγάπες. Ποιος ξέρει; Όλα μπορούν να συμβούν σ’ αυτή τη ζωή. Εσείς τι πιστεύετε;
Τι όμορφα που μας ταξίδεψες κι εμάς!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή βδομάδα Ελενάκι μου!!!
Καλή εβδομάδα και σ' εσένα και σου εύχομαι να είσαι πάντα μια ljubliana!
ΑπάντησηΔιαγραφήενα ταξιδάκι ήταν ότι έπρεπε μέσα στο χειμώνα, ακόμη και νοητό ήταν το ίδιο ευχάριστο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλενάδα, νομίζω ότι σε περιμένουν πολλά ταξίδια πραγματικά. να είσαι έτοιμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη ανάρτηση!Πολύ όμορφες φωτό σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τις κλειδωμένες αγάπες ... αν και πιστεύω οτι μπορούν να συμβούν για πάντα ... είναι ανάγκη να πετάξουμε το κλειδάκι ;
καλημέρα :-)
Καλού κακού μπορεί κάποιος να να θελήσει να . . .ελευθερωθεί! Πού να βρει το κλειδί! Είδες πονηριά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα τί σημαίνει το όνομα της πόλης! Πολύ γλυκό. Οσο για τις κλειδωμένες αγάπες...το έχω δει και στην Ιταλία. Κάτι μάλλον θα ξέρουν όσοι το επιχειρούν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την Ιταλία είναι γείτονες, οπότε μάλλον η συνήθια ταξιδεύει. Δεν είναι πολύ γλυκο;
ΑπάντησηΔιαγραφή