Με το που επέστρεψα, είχα και ένα ανέλπιστο, εξαιρετικό δώρο: δύο μεγάλα, πλούσια κομμάτια σπιτικής σφολιάτας! Τι τύχη! Η σπιτική σφολιάτα δε συγκρίνεται με αυτή του εμπορίου, είναι πιο νόστιμη αλλά απαιτεί κόπο και χρόνο και τέχνη μέχρι να ετοιμαστεί.
Σκεφτόμουν ότι χίλια δυο πράγματα μπορούσε να γίνει αυτή η υπέροχη ζύμη. Όμως εδώ και μέρες επιθυμούσα μια πίτα με σπιτικό φύλλο. Έτσι η απόφαση ήταν εύκολη: το ένα φύλλο θα γίνει μια νόστιμη πίτα με διαφορετική γέμιση από την κλασική, καθαρά Μεσογειακή.
Έτσι κι έγινε. Ο πειραματισμός πέτυχε και το αποτέλεσμα νοστιμότατο. Έφαγαν κι όσοι στην αρχή πρόβαλαν ισχυρές αντιρρήσεις! Ζήτησαν μάλιστα «το πείραμα» να επαναληφθεί σύντομα!!!
Δοκιμάστε τη, χρησιμοποιώντας έτοιμη φρέσκια σφολιάτα. Θα σας αρέσει πάρα πολύ, τόσο η εμφάνιση της πίτας όσο και η εξαιρετική γεύση της!
Τ α Υ λ ι κ ά
½ κιλό φέτα σκληρή, τριμμένη
1 μεγαλούτσικη πιπεριά κίτρινη ή πορτοκαλί, ψιλοκομμένη
5 λιαστές ντομάτες στο λάδι, ψιλοκομμένες
1 μέτριο μεγάλο ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
½ κουταλάκι φρεσκοτριμμένο πιπέρι
1 κουταλάκι γλυκιά πάπρικα
4 γεμάτες κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό
3 κουταλιές ελαιόλαδο
Έξτρα
1/3 φλιτζάνι ελαιόλαδο
1 κουταλιά σουσάμι
Το κόβουμε κατά μήκος σε τρείς ισομεγέθεις λωρίδες.
Λαδώνουμε κάθε λωρίδα με ένα πινέλο και τοποθετούμε κατά μήκος της μακριάς πλευράς της το 1/3 το μείγματος. Βρέχουμε με λίγο νερό την άλλη πλευρά και τυλίγουμε προσεκτικά σε ρολό, πιέζοντας τις άκρες να κολλήσουν και να προστατεύσουν τη γέμιση.
Βάζουμε τα ρολά σε λαδωμένο στρογγυλό ταψί, αρχίζοντας από την περιφέρεια, λαδώνοντας την επιφάνειά τους.
Γεμίζουμε και τυλίγουμε με τον ίδιο τρόπο και τις άλλες λωρίδες σφολιάτας, τις τοποθετούμε στο ταψί και τις λαδώνουμε. Τις βρέχουμε με λίγο νερό και τις πασπαλίζουμε με το σουσάμι.
Ψήνουμε στους 200º C σε προθερμασμένο φούρνο, μέχρις ότου ροδίσει καλά η επιφάνειά της πίτας.
Όταν είναι έτοιμη, τη βγάζουμε από το φούρνο, την αφήνουμε λίγο να σταθεί, την κόβουμε και την απολαμβάνουμε ζεστή.
Σκεφτόμουν ότι χίλια δυο πράγματα μπορούσε να γίνει αυτή η υπέροχη ζύμη. Όμως εδώ και μέρες επιθυμούσα μια πίτα με σπιτικό φύλλο. Έτσι η απόφαση ήταν εύκολη: το ένα φύλλο θα γίνει μια νόστιμη πίτα με διαφορετική γέμιση από την κλασική, καθαρά Μεσογειακή.
Έτσι κι έγινε. Ο πειραματισμός πέτυχε και το αποτέλεσμα νοστιμότατο. Έφαγαν κι όσοι στην αρχή πρόβαλαν ισχυρές αντιρρήσεις! Ζήτησαν μάλιστα «το πείραμα» να επαναληφθεί σύντομα!!!
Δοκιμάστε τη, χρησιμοποιώντας έτοιμη φρέσκια σφολιάτα. Θα σας αρέσει πάρα πολύ, τόσο η εμφάνιση της πίτας όσο και η εξαιρετική γεύση της!
1 φύλλο σφολιάτας, σπιτικής ή του εμπορίου, κομμένο σε τρεις λωρίδες κατά μήκος
Για τη γέμιση½ κιλό φέτα σκληρή, τριμμένη
1 μεγαλούτσικη πιπεριά κίτρινη ή πορτοκαλί, ψιλοκομμένη
5 λιαστές ντομάτες στο λάδι, ψιλοκομμένες
1 μέτριο μεγάλο ξερό κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
½ κουταλάκι φρεσκοτριμμένο πιπέρι
1 κουταλάκι γλυκιά πάπρικα
4 γεμάτες κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό
3 κουταλιές ελαιόλαδο
Έξτρα
1/3 φλιτζάνι ελαιόλαδο
1 κουταλιά σουσάμι
Ο δ η γ ί ε ς
Πρώτα ετοιμάζουμε τη γέμιση, αναμειγνύοντας σε ένα μπολ όλα τα υλικά της, τριμμένα ή ψιλοκομμένα.
Τοποθετούμε το φύλλο σφολιάτας πάνω σε ελαφρά αλευρωμένη επιφάνεια και το πιέζουμε με τον πλάστη-ρολό να ανοίξει λίγο.Το κόβουμε κατά μήκος σε τρείς ισομεγέθεις λωρίδες.
Λαδώνουμε κάθε λωρίδα με ένα πινέλο και τοποθετούμε κατά μήκος της μακριάς πλευράς της το 1/3 το μείγματος. Βρέχουμε με λίγο νερό την άλλη πλευρά και τυλίγουμε προσεκτικά σε ρολό, πιέζοντας τις άκρες να κολλήσουν και να προστατεύσουν τη γέμιση.
Βάζουμε τα ρολά σε λαδωμένο στρογγυλό ταψί, αρχίζοντας από την περιφέρεια, λαδώνοντας την επιφάνειά τους.
Γεμίζουμε και τυλίγουμε με τον ίδιο τρόπο και τις άλλες λωρίδες σφολιάτας, τις τοποθετούμε στο ταψί και τις λαδώνουμε. Τις βρέχουμε με λίγο νερό και τις πασπαλίζουμε με το σουσάμι.
Ψήνουμε στους 200º C σε προθερμασμένο φούρνο, μέχρις ότου ροδίσει καλά η επιφάνειά της πίτας.
Όταν είναι έτοιμη, τη βγάζουμε από το φούρνο, την αφήνουμε λίγο να σταθεί, την κόβουμε και την απολαμβάνουμε ζεστή.
Τελεια φαινεται! Γεια στα χερια σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ελένη, την έφτιαξες την πιτούλα σου κι εσύ, μπορεί να μην είναι με μυρωδάτα χόρτα αλλά κι αυτή είναι υπέροχη. Στις πολλές που φτιάξαμε προχτές περίσσεψε φύλλο και η κόρη έφτιαξε τρία σαλιγκαράκια με τυρί λουκάνικο και κρεμμυδάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πίτες πάντα είναι πάντα υπέροχες!!
Ελενάκι αλήθεια δεν βρίσκεις σφολιάτα εκεί??
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πως να γινόταν να σου στείλω!!!
Η τυρόπιτά σου φαίνεται θεσπέσια, γεια στα χεράκια σου!
Φιλιά!
Εμένα όπως και να μου την έφτιαχνες, ότι κι' αν έβαζες δηλαδή μέσα στην γέμιση, θα την έτρωγα με πολύ μα πάρα πολύ μεγάλη χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλάχιστοι αντιστέκονται νομίζω στις πίτες, και αυτοί χάνουν :-)))
Σε ευχαριστώ πολύ, Ελπινίκη μου, πάρε κομματάκι! Έγινε πολύ νόστιμη, γενάτη αρώματα. Φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, Ξανθή μου. Οι πίτες μου αρέσουν πάρα πολύ και τις θεωρώ πλήρες γεύμα. Με αυτές μεγάλωσα και τις τιμώ ιδιαίτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία η πρόταση της κόρης σου, πρέπει να έγινε πολύ νόστιμη. Χρειάζεται όμως καλό λουκάνικο κι εδώ . . . άστα!
Ελενάκι μου, ο καλό σου λόγος με χόρτα σε! Να είαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ. Καμιά φορά τα ανέλπιστα δώρα είναι παραγματικός θησαυρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά.
Πηνελόπη μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου: πίτα να είναι, κι όπως να είναι! Τις λατρεύω και μου αρέσει πολύ η ποικιλία τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάνουν βέβαια όσοι δε δοκιμάζουν και δεν το ξέρουν! Είναι που δεν έχουν συνηθίσει από παιδιά. Τι να γίνει.
Με τα συγκεκριμένα υλικά που χρησιμοποίησες, σίγουρα θα έγινε ανάρπαστη η πίτα σου και η επανάληψή της ....αναπόφευκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, καλή μου Παράκελσε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα υλικά, είναι αλήθεια, ότι έκαναν τη διαφορά αλλά και το φύλλο που δεν είχε πολύ βούτυρο όπως στην Ελλάδα. Γενικά είχε επιτυχία.
Φιλιά, καλό βράδυ.
μμμ μου ανοίγεις την όρεξη!!!γεια στα χέρια σου!!!πες ότι το έφαγα κιόλας!!!αχ κ όσο προσπαθώ να κάνω δίαιτα με βάζεις σε πειρασμό να τα φτάχνω στο σπίτι Αχαχ!!! Φιλιά κ Καλή Κυριακή νάχεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ, άγγελέ μου και καλή σου Κυριακή.
ΑπάντησηΔιαγραφή