Μια πανεύκολη, παραδοσιακή πίτα από τη Λοκρίδα, κάτι μεταξύ Λαδόψωμου (εδώ) και
Κουρκουτόπιτας (εδώ) αλλά χωρίς μαγιά ή σόδα, με υλικά που υπάρχουν σε κάθε σπίτι:
αλεύρι, ελαιόλαδο και φέτα.
Η διαφορά της από τις άλλες αλευρόπιτες είναι ότι το αλεύρι ζεματίζεται με βραστό
νερό, αλλάζει υφή και γεύση και γίνεται μια αφράτη ζύμη, σαν αυτή της πίτσας.
Συνηθίζεται πολύ στις κωμοπόλεις της Λοκρίδας, Μαλεσσίνα και Μαρτίνο, και στα
Αρβανίτικα ονομάζεται Προβιόρα.
½ κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
250 ml /1 φλιτζάνι βραστό νερό
1 ½ φλιτζάνια φέτα σκληρή, θρυμματισμένη
⅓ του φλιτζανιού ελαιόλαδο
Λίγο αλάτι, αν το τυρί δεν είναι αλμυρό
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Οδηγίες
Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι και το μισό ελαιόλαδο, συνεχίζοντας να
ζυμώνουμε με τα χέρια, για δύο λεπτά, έως ότου η ζύμη μας γίνει ελαστική.
Απλώνουμε τη ζύμη πάνω στην επιφάνεια εργασίας και πασπαλίζουμε με το
τριμμένο τυρί. Την ξαναζυμώνουμε, όπως όλες τις ζύμες, ή την τυλίγουμε σε ρολό,
την πιέζουμε να καθίσει και την ξαναζυμώνουμε για ένα λεπτό.
Σκεπάζουμε τη ζύμη
με μεμβράνη τροφίμων και την αφήνουμε στην άκρη να ξεκουραστεί για μία περίπου
ώρα.
τρόπο που απλώνουμε τη ζύμη για πίτσα. Πιέζουμε με τις παλάμες μας για να πλατύνει. Αλείφουμε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο, βυθίζοντας τα δάχτυλά μας στην επιφάνειά της.
Αν θέλουμε, την χαράσσουμε σε κομμάτια.
Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180° C στις αντιστάσεις, μέχρι να ροδίσει.
Όταν ψηθεί, την κόβουμε ζεστή και γίνεται ανάρπαστη!
(Όχι πως δεν τη φάγαμε, όταν κρύωσε!)
Καλή επιτυχία!
Δείτε εδώ την κα
Αθηνά από την Αταλάντη να φτιάχνει μία Ζεματιστή!
Μια και μιλάμε για μια Αρβανίτικη πίτα διαβάστε εδώ κι εδώ για να μάθετε, όσοι δεν γνωρίζετε, ότι άλλο Αρβανίτες και άλλο Αλβανοί! Η γνώση είναι δύναμη!
Η πιτούλα της φίλης μου Αγγέλικας που έχει κι αυτή ρίζες από τη λοκρίδα! Ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη φωτογραφία!
Μια και μιλάμε για μια Αρβανίτικη πίτα διαβάστε εδώ κι εδώ για να μάθετε, όσοι δεν γνωρίζετε, ότι άλλο Αρβανίτες και άλλο Αλβανοί! Η γνώση είναι δύναμη!
Η πιτούλα της φίλης μου Αγγέλικας που έχει κι αυτή ρίζες από τη λοκρίδα! Ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη φωτογραφία!
Τόσο εύκολη και φαίνεται τόσο νόστιμη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι θα την έτρωγα καυτή και ας πονάω, δύσκολα θα περίμενα να κρυώσει :)
Την καλημέρα μου Ελένη!
Όντως πολύ εύκολη είναι, σαν ένα τυρόψωμο.
ΔιαγραφήΚαι ζεστή είναι ακαταμάχητη, λεπτή και τραγανή, απίθανη!
Καλό σου βράδυ, Ερμιόνη μου!
Φιλάκια
Βυθίζουμε τα δόντια μας στην Προβιόρα και ηχούν επιφωνήματα ευχαρίστησης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ελένη μου! :)
Z.
Πολύ δικαιολογημένα θα ήταν, Ζαμπία μου, τα επιφωνήματα! Εξαφανίζεται σε χρόνο μηδέν!
ΔιαγραφήΤ'οσο απλή αλλά τόσο νόστιμη, γεμάτη τυράκι!
Φιλάκια
Καλησπέρα! Γίνε μέλος στο blog μου irenesolo.blogspot.gr please! Είμαι ήδη μέλος στο δικό σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήλθες, Ειρήνη!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για την επίσκεψη, θα περάσω κι από εσένα.
Να είσαι καλά.
Ελένη αυτή δεν τη ήξερα, παρόμοια στο χωριό τη λένε προζυμόπιτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μεσημέρι
Καλησπέρα, Ζανθή!
ΔιαγραφήΑυτή, όπως είδες, δεν έχει προζύμι ούτε σόδα. Γίνεται μόνο με ζυμάρι αλλά ζεματιστό.
Είναι παραδοσιακή τοποική και έχει καθαρά Αρβανίτικη προέλευση.
Καλό σου βράδυ!
Αυτές οι γρήγορες πίτες πολύ μου αρέσουν! Είναι ό,τι πρέπει για τις ξαφνικές λιγούρες. Αυτό με το ζεμάτισμα δεν το ήξερα αλλά θα το δοκιμάσω! Είμαι σίγουρη ότι το αποτέλεσμα θα με ικανοποιήσει απόλυτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά!!!
Αυτή μάλλον, Αναστασία μου, είναι τυρόψωμο αλλά την λένε πίτα, γιατί απλώνεται σε ταψί.Ετοιμάζεις το ζυμάρι, το αφήνεις να κρυώσει και την ψήνεις όποτε θέλεις.
ΔιαγραφήΓίνεται πολύ τραγανή αλλά πρέπει να είναι λεπτή.
Πολλά φιλάκια.
Ελενάκι μου εγώ φτιάχνω εδώ και χρόνια ζεματιστά τυροπιτάκια και μας αρέσουν πολύ, είμαι σίγουρη ότι το ίδιο θα μας αρέσει και η ζεματιστή πίτα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας αυτήν την ενδιαφέρουσα συνταγή!
Φιλάκια!
Πολύ καλά έκανες και μου είπες για τα τυροπιτάκια τα ζεματιστά, Έλενά μου.
ΔιαγραφήΘα ψάξω στο blog σου να τα βρω και να τα δοκιμάσω.
Κι εγώ ευχαριστώ πολύ!
Φιλάκια πολλά.
Άκρως ενδιαφέρουσα η τεχνική της ζύμης, Ελένη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μου δίνει αρκετή "τροφή' για σκέψη και ψάξιμο σε άλλους πιθανούς συνδυασμούς υλικών...
Φιλιά πολλά.
Πηνελόπη μου κι εσύ με έβαλες σε σκέψεις! Λες να γίνεται και γεμιστή με κάτι άλλο;
ΔιαγραφήΠαραδοσιακά ψήνεται μόνο με λάδι και τυρί.
Περιμένω τους πειραματισμούς σου!
Φιλάκια
Ζεστή, ζεστή!!! Εγώ την θέλω ζεστή!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαπεινή μεν, καταπληκτική δε!
Καλό βράδυ Ελενίτσα!
Ζεστή είναι καταπληκτική, Χρυσαυγή μου! Νόστιμη και τραγανή!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ και για το υποκοριστικό που με συγκίνησε!
Σε φιλώ!
Μου'βγαλες τα μάτια, μου'σπασες και τη μύτη, τι κατάλαβες τώρα;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ντε; Είπα να σου στείλω αλλά η απόσταση είναι αρκετή!
ΔιαγραφήΔοκίμασέ τη, Μάρθα μου, είναι πανεύκολη!
Καλό βράδυ!
Κάθε φορά που διαβάζω μια ανάρτησή σου εντυπωσιάζομαι! Έχει εκτός από την συνταγή και ένα σωρό άλλα που με ενδιαφέρουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ πρωτότυπη για μένα συνταγή! Ελένη μου δεν την ήξερα! Θα την δοκιμάσω το συντομότερο! Δείχνει λαχταριστή
Πολλά φιλάκια
Ευχαριστώ πολύ, Αγγελική μου!
ΔιαγραφήΜου αρέσει να συμπεριλαμβάνω στην ανάρτηση και άλλες πληροφορίες ή να επισυνάπτω παραπομπές.
Αυτό βέβαια δεν γίνεται σε κάθε ανάρτηση.
Η συνταγή είναι παραδοσιακή τοπική, απλή αλλά νόστιμη.
Φιλάκια πολλά
Τώρα τη βλέπω αυτή την ανάρτηση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!
Πόσο εύκολη και γρήγορη και σίγουρα πεντανόστιμη!!!!!
Ζυμάρι και φέτα..τι τέλειος συνδυασμός!!!!
Ευχαριστώ και για τις πληροφορίες περί Προβιόρας και Αρβανιτών...Στέλνω την ανάρτηση στο πατέρα μου και στη θεία μου!
Φιλιά!!!
Πέπη μου, πολλές φορές κι εγώ δεν προλαβαίνω τις αναρτήσεις όλων των φιλικών blogs λόγω χρόνου!
ΔιαγραφήΑυτή την ανάρτηση ήθελα να την κάνω από καιρό και χαίρομαι που σου άρεσε.
Χαιρετισμούς στον πατέρα σου και τη θεία σου!
Φιλάκια πολλά σ' εσένα!
Η Ζεματιστή γινεται αποκλειστικά στα χωριά Προσκυνά ,Τραγάνα και Κυπαρίσι ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ ,κι από αυτά τα χωριά το έμαθαν οι διπλανές κοινότητες να το κάνουν ...μιας και ο πιο παλιός οικισμός της περιοχής είναι το Προσκυνά και το Κυπαρίσσι και απ αυτά τα δύο δημιουργήθηκε στην συνέχεια η Τραγάνα. Προσφέρονταν συνήθως στο χωράφι στα μικρά διαλείμματα που γίνονταν και μιας και εργατικό προσωπικό ήταν κυρίως από Μαλεσσίνα και Μαρτίνο που ήταν πολυπληθέστερα διαδόθηκε και σ΄αυτά τα χωριά.. η ζεματιστή όσο πιο λεπτη είναι και περισσότερο λάδι έχει τόσο νοστιμότερη είναι ...η δε ονομασία Προβιόρα είναι άγνωστη στους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής του δήμου Λοκρών.Αυτά για την πραγματική ιστορία της πίτας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα πολύ, Αργύρη, για τις πληροφορίες τις σχετικές με αυτή την απλή αλλά νόστιμη πιτούλα. Ομολογώ ότι δεν τις γνώριζα.
ΔιαγραφήΠάντως η ονομασία της παραπέμπει σε Αρβαντικη διάλεκτο.
Και πάλι σ ευχαριστώ πολύ!
Υπαρχει κι αλλη παραλαγη με το ελαιολαδο ζεματιστο και το νερο σε θερμοκρασια δωματιου. Γινεται και χωρις τυρι η αλλη γεμιση. Το ονομαζουμε οι αρβανιτες πλατετσι. Κοινως λαδοπιτα και ειναι τοπικη λιχουδια της Κουλουρης.Κοινως Σαλαμινας με την υπεροχη τοπικη φορεσια (κουλουριωτικο μαλαμα) και τους ανοιχτοκαρδους γελαστους ανθρωπους. Με πολλα φιλια και αγαπη . Μαριω . Ελατε να σας φιλεψουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ ευχαριστώ πολύ, Μαρία, για τις πληροφορίες και την πρόσκληση!
ΔιαγραφήΤο εκτιμώ ππαρα πολύ.
Να είσαι καλά και να τα λέμε!