Η πεθερά μου συνήθιζε πάρα πολύ τις τηγανητές μπάμιες και τις προτιμούσε
περισσότερο από τις μαγειρευμένες.
Τις μάζευε λίγες-λίγες από τον κήπο της και τις διατηρούσε στο ψυγείο,
μέχρι να γίνουν αρκετές και τότε τις τηγάνιζε. Ήταν το συνοδευτικό του ούζου
του πεθερού μου αλλά και η υπόλοιπη οικογένεια τις περίμενε πώς και πώς! Εξαφανίζονταν
από το τραπέζι “εν ριπή οφθαλμού”!
Έτσι έμαθα κι εγώ αυτό το απλό αλλά πολύ νόστιμο καλοκαιρινό μεζεδάκι!
Κάθε φορά που αγοράζω μπάμιες, διαλέγω και κρατώ τις μεγαλύτερες γι’ αυτό
το σκοπό. Στο αλεύρωμα προσθέτω και μπαχαρικά που τις κάνουν λίγο πικάντικες
αλλά όχι καυτερές. Γίνονται υπέροχες! Δικές σας!